Baldaduhan na Lang!

ni Kelly Kili

Inuumaga ang bahay tuwing Pasko.
Nagsusuka pa rin ito ng tao,
Naglalaway sa mga regalo,
At nagniningning ang daan-daang
Hiram na mga mata.
Napupuyat ang mga dingding
Ng tahanan, parang higanteng
Mga talukap na tinatambol
Ng tugtog at tawanan,
Ng kuwentuhan at kadyutan,
Ng bulungan at baldaduhan.

At biglang sisigaw ang bahay
Na parang nakuryenteng yagbols.
Ihihiyaw nito ang paulit-ulit
Na kantang pinatugtog
Ng kaniyang mga bisita.
Ang kanta ng isang bandang
Di niya maalala:
“Sapakan na lang!
Tadyakan na lang!
Sampalan na lang!
Tadyakan na lang!
Tirahan, tirahan, tirahan,
Tirahan sa puwet!”

Joy Tumalon -- Krismas Jingol

Dahil Pasko, naalala ko ang mga kanta namin ng mga kalaro ko sa kalsada noong bata pa ako/kami. Hindi namin alam kung sino ang nagbago ng mga titik ng awitin, pero heto ang isa na paboritong-paborito kong kantahin mula noon hanggang ngayon:

Joy Tumalon
(sa tono ng “Joy to the World”)

Joy tumalon sa bintana,
Nauna ang baba.
Medyas ng Ilokano,
Sapatos ng kabayo.
Balakubak ng kalbo,
Balakubak ng kalbo,
Gumamit, gumamit ng Guard shampoo.

Jose Mari Chan, Meagan Aguilar at Mrs. Catotocan

Kung tama ang pagkakatanda ko, nung nakaraang Linggo ay kinapanayam sa Mel & Joey ng GMA 7 si Jose Mari Chan. Nakakatawang isipin na dito sa Pilipinas, ang susunod kay Hesus sa pinakasikat tuwing Pasko ay si Jose Mari Chan. Nobyembre pa nga lang, alam mong malapit na ang pasko dahil naririnig mo na ang malamig na tinig ni Jose Mari Chan sa radyo, sa mall, sa kalsada, sa bangketa ng mga piniratang CDs. Alam mong parang memoryado ng halos lahat ng tao ang mga linyang "Whenever I see girls and boys selling lanterns on the street, I remember the Child in the manger as He sleeps" at alam mong pasko na kasi hindi lang ito pasko ng kapanganakan ni Hesus kundi Pasko ng Muling Pagkabuhay ni Jose Mari Chan. Ang hindi mo alam ay ang pamagat ng kantang pamasko ni Jose Mari Chan. ("Christmas in Our Hearts" ata).

At naalala ko dati ang isang isyu na kinasasangkutan nina Jose Mari Chan at Freddie Aguilar. Bukod sa si Freddie Aguilar ay may syota na kasing-edad ng anak niyang si Meagan Aguilar (na minsan nagpunta sa high school namin noon para magpromote ng isang Music Fair sa St. Joseph's College -- naka-elevator shoes pa nga si Meagan at ngumangata ng chewing gum -- Bazooka malamang), si Jose Mari Chan ay inaway diumano si Freddie Aguilar dahil kine-claim raw ni Freddie Aguilar na siya ang unang lalaking Filipino musician/singer na naging international; e nauna raw si Jose Mari Chan, sabi niya.

Nung nasa hayskul ako, mga kanta ni Jose Mari Chan ang kinakanta ko sa Music Class namin sa ilalim ng gurong si Mrs. Catotocan. Madali lang kasi ang lyrics ng mga kanta ni JMC, at bagay raw sa boses ko. Tsaka kaya mga kanta ni JMC ang kinakanta ko kapag eksam sa Music ay dahil ang pinsan kong si Kuya Alvin ay may Minus One ni JMC. Kaya ayun. Ganun. Back to Mrs. Catotocan. Si Mrs. Catotocan ay isa sa mga kinatatakutan at kinaaasaran kong guro nung hayskul. Masyadong istrikta kasi, tapos sa piano lessons namin sa kaniya, hindi hands-on ang pag-aaral. Pinagawa niya lang kami ng kunwari-kunwariang piano sa pamamagitan ng illustration board, tapos sasabihin niya, hit the Key of C. E ni hindi ko nga alam ang tunog nun sa piano e. Anyway, si Mrs. Catotocan din, galit na galit sa organisasyon namin, ang Lourdes School Chorale, kasi exempted kami sa MAPE (Music, Arts and Physical Education -- later on, pati sa CAT ay maeexempt din kami). Sa hitsura noon ni Mrs. Catotocan, halatang nilaspag na siya ng pagtuturo ng musika sa mga estudyante niyang sutil at pilyo -- tapos si Mrs. Catotocan parang ahas ang nguso at matang mabalasik -- pero ang nalaman ko ay si Mrs. Catotocan pala ay dating model ng shampoo.

Naalala ko noon na kinabisa, pinag-aralan at inawit ng klase namin ang "Pasko na Sinta ko" na mga taga-U.P. pala ang gumawa bago ito naging mas sikat dahil kay Gary Valenciano. At oo nga pala, Christmas Eve na ngayon.

Congrats, Nene; Congrats Ms. Iceland

Congrats, Nene!

Tuwang-tuwa ako dahil bukod sa nanalo si Nene bilang Pinoy Big Winner ay mas nakatutuwang isipin na isang kamatis na naapakan ang ego ni Baklang Uma dahil siya ang nakakuha ng pinakamababang bilang ng mga text-boto. Nasa 4% (50,000 plus) lang nakuhang boto ni Uma, kaya siya ang fourth placer. Buti nga sa kaniya.

Si Cass naman ang third placer. Nakakuha siya ng humigit-kumulang 200,000 na text-boto. Si Jayson naman ay mayroong humigit-kumulang 300,000 na text-boto at si Nene ay mahigit 500,000 text-boto ang nakuha. Kung piso bawat text ang boto (pero hindi), mayroon na agad P1 milyon ang tinabo ng cellphone companies pag pinagsama-sama. Mabuhay ang kapitalismo! Mabuhay ang pang-uuto!

Pero naiyak talaga ako nang makita ang pamilya ni Nene. Talagang simpleng-simple ang mga magulang ni Nene at alam mong lapat na lapat sa lupa ang kanilang mga paa. Naiinis na talaga ako kay Toni Gonzaga, kasi ang mas mahalaga para sa kaniya, dahil dikta ito ng ABS-CBN, ay ang atupagin ang mga isponsor. Pinaayos rin ni Toni si Nene nang pagtayo para kita ang mukha niya. Mukha namang krismas tri si Toni sa suot niyang pulampula. Dapat sumali na lang siya sa Ms. World dahil puwede silang mag-duet na sayaw ni Ms. Korea na kamukha ni Vivian ng Lovers in Paris.

Unang kita ko pa lang kay Ms. Iceland sa gabing ito ay parang sigurado na akong siya ang mananalo. At siya nga ang nanalo. Natalo ang Mexico, although runner-up siya. Mabuhay ang Third World. Mabuhay ang Tsina na isa na talagang kapitalistang bansa! Mabuhay sa pagturing sa kababaihan bilang mga karneng nais lapain at lantakan.

Mabuhay Gabby Lopez at iba pang patriark ng ABS-CBN sa paglalawa sa malulusog na dibdib ni Cass.

Sori Dennis Trillo, natalo ang siyota mo. Okay lang yan. Wag kang mawalan ng loob. Pagbalik niya sa Pilipinas, magiging bold star siya. Mabuhay!

Melon Girls

Tulog na si Jerrie. Nakapulang t-shirt siya na may makintab na tatak na "Melon Girls." Kaya mula rito, nais kong maging ispontanyo.

* * *

Mas maagang natutulog ang mga pusa kaysa sa amin. Kaya nalulungkot ako dahil wala na akong kalaro. Nanonood ako ngayon ng Master Showman Presents, kung saan si Hero Angeles ay nagdiriwang ng kaniyang ika-21 kaarawan. Mataba ang mga pisngi ni Hero ngayon. Ang tingin ko tuloy sa mukha ni Hero ay tulad ng malaking mukha ni Kokoro.

* * *

Maraming bagay ang nangyayari sa akin ngayon. Tulad ng kailangan kong tapusin ang Book Report o Book Review ni Jay-ar para sa klase niya sa Filipino. Nagawa ko na ang "Mga Tauhan" na bahagi ng pagsusuri ng nobelang Makinilyang Altar ng aking paboritong si Luna Sicat-Cleto. Sa ngayon, ewan ko ba kung bakit tinatamad akong tapusin ang book review, samantalang alam ko naman ang gusto kong sabihin dun sa rebyu.

* * *

Re-resbak daw si Rachel Lobangco sabi sa patalastas sa Channel 7.

* * *

Natatawa ako dun sa "Get Me" episode ng Extra Challenge. Kasi hindi ko lubos-maisip na naglalaro ang mga matitipunong lalaki para sa atensiyon ni Ella B. ng Viva Hot Babes. E, puwede ba, wala akong nakikitang maganda kay Ella B. Sa katunayan, naiinis ako sa kaniya kasi masyado siyang maingay. Mas malaki pa ang kaniyang mukha kaysa sa mga boobs niya (so sexist!). At marami pang iba. Isa pa, mukha siyang pusang malaking-malaki ang mukha!

* * *

Si Kuya Germs ay isang naapakang kamias.

* * *

Si Tandang Baklang Macunat ay isang malibog, ambisyoso at slave driver na tumatandang paurong.

* * *

Naiihi na ako.

Basahin-basahin-basahin

NAOMI SHIHAB NYE

ADIOS

It’s a good word, rolling off the tongue,

No matter what language you were born with.

Use it. Learn where it begins,

the small alphabet of departure,

how long it takes to think of it,

then say it, then be heard.

Marry it. More than any golden ring,

it shines, it shines.

Wear it on every finger

till your hands dance,

touching everything easily,

letting everything, easily, go.

Strap it to your back like wings.

Or a kite-tail. The stream of air behind a jet.

If you are known for anything,

let it be the way you rise out of sight

when your work is finished.

Think of things that linger: leaves,

cartons and napkins, the damp smell of mold.

Think of things that disappear,

Think of what you love best,

what brings tears to your eyes.

Something that said adios to you

before you knew what it meant

or how long it was for.

Explain little, the word explains itself.

Later perhaps. Lessons following lessons,

like silence following sound.

Naomi Shihab Nye is a Palestinian poet living in St. Louis, Missouri.